Artykuł stanowi próbę charakterystyki źródeł komizmu w wybranych utworach dla dzieci autorstwa Jana Brzechwy. Główne cele badawcze obejmują analizę poszczególnych elementów słownych, dźwiękowych i obrazowych jako tworzyw mechanizmów wywołujących komizm, charakterystykę narzędzi komizmotwórczych zastosowanych w odniesieniu do każdego z tych trzech komponentów oraz usytuowanie przedstawionej wielotworzywowej koncepcji komizmu na tle sylwetki dziecięcego odbiorcy. Przeprowadzone analizy dowodzą, że komizm w utworach Brzechwy realizuje się w trzech systemach semiotycznych: wizualnym, fonicznym i werbalnym oraz że to właśnie współistnienie i współdziałanie elementów należących do tych trzech porządków skutkuje komizmem, który najlepiej trafia do dziecięcego czytelnika.
Nadzieja Bąkowska (2018). Słowo – dźwięk – obraz. Rzecz o źródłach komizmu w utworach dla dzieci Jana Brzechwy. GULIWER, 2, 26-37.
Słowo – dźwięk – obraz. Rzecz o źródłach komizmu w utworach dla dzieci Jana Brzechwy
Nadzieja BąkowskaPrimo
2018
Abstract
Artykuł stanowi próbę charakterystyki źródeł komizmu w wybranych utworach dla dzieci autorstwa Jana Brzechwy. Główne cele badawcze obejmują analizę poszczególnych elementów słownych, dźwiękowych i obrazowych jako tworzyw mechanizmów wywołujących komizm, charakterystykę narzędzi komizmotwórczych zastosowanych w odniesieniu do każdego z tych trzech komponentów oraz usytuowanie przedstawionej wielotworzywowej koncepcji komizmu na tle sylwetki dziecięcego odbiorcy. Przeprowadzone analizy dowodzą, że komizm w utworach Brzechwy realizuje się w trzech systemach semiotycznych: wizualnym, fonicznym i werbalnym oraz że to właśnie współistnienie i współdziałanie elementów należących do tych trzech porządków skutkuje komizmem, który najlepiej trafia do dziecięcego czytelnika.I documenti in IRIS sono protetti da copyright e tutti i diritti sono riservati, salvo diversa indicazione.
