Artykuł stanowi próbę problemowego i całościowego przedstawienia relacji między czterema wersjami językowymi dramatu pt. Operetka (1966) Witolda Gombrowicza – polską, angielską, włoską i francuską, ze szczególnym uwzględnieniem swoistości poszczególnych przekładów w takich aspektach jak: specyfika tłumaczenia pośredniego (casus przekładów włoskiego i po trosze angielskiego), kontrola autorska nad przekładem (casus francuskiego przekładu), specyfika tłumaczenia sztuki teatralnej (włoscy tłumacze to teatrolodzy, podobnie francuska tłumaczka związana była z teatrem, jako aktorka i krytyk teatralny) oraz specyfika języka Gombrowiczowskiego. Zależności między czterema tekstami zostają zilustrowane w zakresie stylizacji języka, nazw potraw, odniesień językowo-kulturowych, rymów, onomatopei i didaskaliów. Zogniskowana wokół tych elementów refleksja translatologiczna służy próbie określenia wpływu rozbieżności między przekładami na recepcję utworu w różnych kręgach odbiorców – polsko-, włosko-, anglo- i francuskojęzycznych.
Nadzieja Bąkowska (2019). "Operetka" Witolda Gombrowicza w tłumaczeniu na języki włoski, angielski i francuski. Studium komparatystyczne. Kraków-Warszawa : Instytut Literatury, Wydawnictwo Naukowe UKSW.
"Operetka" Witolda Gombrowicza w tłumaczeniu na języki włoski, angielski i francuski. Studium komparatystyczne
Nadzieja Bąkowska
2019
Abstract
Artykuł stanowi próbę problemowego i całościowego przedstawienia relacji między czterema wersjami językowymi dramatu pt. Operetka (1966) Witolda Gombrowicza – polską, angielską, włoską i francuską, ze szczególnym uwzględnieniem swoistości poszczególnych przekładów w takich aspektach jak: specyfika tłumaczenia pośredniego (casus przekładów włoskiego i po trosze angielskiego), kontrola autorska nad przekładem (casus francuskiego przekładu), specyfika tłumaczenia sztuki teatralnej (włoscy tłumacze to teatrolodzy, podobnie francuska tłumaczka związana była z teatrem, jako aktorka i krytyk teatralny) oraz specyfika języka Gombrowiczowskiego. Zależności między czterema tekstami zostają zilustrowane w zakresie stylizacji języka, nazw potraw, odniesień językowo-kulturowych, rymów, onomatopei i didaskaliów. Zogniskowana wokół tych elementów refleksja translatologiczna służy próbie określenia wpływu rozbieżności między przekładami na recepcję utworu w różnych kręgach odbiorców – polsko-, włosko-, anglo- i francuskojęzycznych.I documenti in IRIS sono protetti da copyright e tutti i diritti sono riservati, salvo diversa indicazione.