Architecture and Play: Praxis without Representation / Architektura I Zabawa. Praktyka bez Reprezentacji

Polacco: W niniejszym artykule awangarda nie jest postrzegana jako przeciwieństwo tradycji, ale raczej jako moment „otwarcia", w którym sztuka i architektura zyskują świadomość siebie i swojej autonomii. Autonomia ta skonstruowana jest w przestrzeni formalnej, w której dzieło nabiera wartości modelu strategicznego i sy lilak tycznego, a jego „wykonanie" znamion procedury konstruktywnej. Autonomia i syntaktyczny punkt zwrotny pozwolą architekturze upomnieć się o własne przestrzenie i znaleźć w niej samej powody do zasiedlenia ich.

In this written work, the avant-gardes are not seen as opposed to tradition, but rather as a moment of “openness” in which art and architecture become aware of themselves and their autonomy. This autonomy is structured within a formal space in which the work takes on the value of a strategic and syntactic model and the "doing" the semblances of a constructive procedure. Autonomy and syntactic turning point will ensure that architecture is able to claim its own spaces for itself and to find within itself its own reasons for settlement.